Ντοπιολαλήματα

ΛΙΘΙΑ ΓΡΟΜΠΙΑ

-Γου τρομάρα μου η μαυροκίσσααααα, έσκουξε η Διαμάντω, πλέκοντας τα δάχτυλά της και γυρίζοντας τα χέρια της με τις παλάμες αποκουπισμένες προς τον ουρανό...
-Τι έπαθες μωρή σκαροβλογιασμένη και με λαβοκατίνισες; Απάντησε μακρόσυρτα η Βδοκιά, μαζώνοντας το κότολό της απάνου απ’ τα στραγάλια.
-Κάτι γλέπω που πλέει πέρα κει, στην πλακούτσα πίσωθε, σα και να μου κάζει πως είναι άνθρωπος, είπε έντρομη εκείνη.

ΤΟ ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΛΙ

-Πού είν’ το φελί μωρ’ Βγενιάαα; Ρώτησε η Λευτερία κοιτάζοντας μέσα στο σακούλι της.
-Ποιο φελί; Ούτε τού’ ειδα ούτε τ’ απόλαψα, απάντησε η Βγενιά αιφνιδιασμένη, με μια κάποια ενοχή στη ματιά της.
-Ε μωρήηη, εμένα θα κοροϊδέψεις; Σ’ είδα που το ρούμπωξες εποληώρα, αλλά μου κάστηκε πώς ήτανε μπ’κούνι ψωμί. Δε ντράπ’κες δα να φας το φελί του αντρός σου; Και τι θα του δώκω σα σαλτήσει κάτου απ’ την ελιά; Την επέπληξε η Λευτερία.

Ντοπιολαλήματα

Σελίδες