Κείμενα

Η Βασίλισσα των Γοργόνων
Ήτανε μια φορά ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα κι είχανε κι ένα γιο. Όσο ήτανε ο βασιλιάς
Ο Χριστός μικρός
Tα σπιτάκια της Nαζαρέτ, «σα φούχτα μαργαριτάρια σε σμαραγδένιο χωνί σκορπισμένα», έφεγγαν
Το Άσχημο Βασιλόπουλο
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα, που δεν είχαν παιδιά. Όλα τ’
Το ορατόριο της Καταχνιάς
Καθόμουν στο διάτρητο μπλε παγκάκι της αίθουσας αναμονής και σκεφτόμουν ότι τέτοιες μέρες,
Το παραμύθι που δεν είχε τέλος
Ζούσε κάποτε πέρα στην Ανατολή ένας τεμπέλης βασιλιάς. Δεν έκανε καμιά δουλειά. Ολημερίς ξ
Οι Δώδεκα Μήνες
Μια φορά κι έναν καιρό μια χήρα γυναίκα και πολύ φτωχιά είχε πέντε παιδιά κι ήταν τόσο φτω
Ο Βασιλιάς Ύπνος
Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα της αφεντιάς σας. Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό ένας βασιλέ
Ο Άγιος Βασίλης
― Άγιος Bασίλης έρχεται από την Kαισαρεία… Όλη η γειτονιά αντηχούσε απ’ τα χαρμόσυνα κάλα
Αγκαθωτές ιστορίες τσέπης - γράφει ο Αριστείδης Δάγλας
Διαβάστε το άρθρο του Αριστειδη Δάγλα στην ert για το νέο του βιβλίο:   “Η ιδέα ενό
Το γλυκό
Ο μπαρμπα-Μυτούσης αγαπά πολύ τα δυο του ανεψούδια: τον Κλούβιο και την Σουβλίτσα. Πρέπει
Τα περιστέρια και τα παιδιά
Την πρώτη μέρα του καινούργιου χρόνου ο Θεός φώναξε τους αγγέλους σε συμβούλιο. Ήθελε ν’ α
Συσσίτιο
[ Στα χρόνια της Κατοχής, 1941-1944, στην Αθήνα. ] Έγινε ακριβώς έτσι, όπως το ’λεγε ο Γι
Οι βόλοι
[ Ο Αντώνης και τ’ αδέρφια του (η Αλεξάνδρα, η Πουλουδιά και ο Αλέξανδρος) περνούν το καλο
Οι βαρετές Κυριακές, ο Ίκαρος και η προπαίδεια
Η Κυριακή το χειμώνα είναι η πιο βαρετή μέρα. Θα ’θελα να ξέρω αν όλα τα παιδιά του κόσμου
Ο πρώτος μου πόθος
Στα πλάγια χαμηλού βουνού, κατά το βοριά, είναι σκορπισμένα ανάμεσα στα δέντρα τα σπιτάκια
H μηλιά με τα χρυσά μήλα
Ήταν ένας κακός άνθρωπος, με λαιμό χοντρό και μάτια κοντόθωρα· και τον ελέγαν άρχοντα Σκλη
Αυγουστιάτικα Όνειρα
Ο Αγγέλης ο Λέλεκας, όπως τον φώναζαν στο νησί οι συγχωριανοί του εξαιτίας των ψηλών κι αδ
Τα αξημέρωτα βάγια
«Μωρέ τι κορακοσύννεφο είναι τούτο;», μουρμούρισε ο Τρελονικολός σαν αντίκρισε μια γνωστή
Tο Κίτρινο
Στα χρόνια του παππού μου, του πατέρα της μητέρας μου, η γη πια ήταν έτοιμη κι έγινε το υπ
Τα παγανά
Ζύγωναν οι μέρες οι άγιες, που το χωριό θα γιόρταζε τη γέννηση του Θεανθρώπου, και οι ετοι
Φώτης Κόντογλου,  «Παραμονὴ Χριστούγεννα»
Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Στο Χριστό, στο Κάστρο»
ΔΙΗΓΗΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΝ ― Τὸ Γιάννη τὸ Νυφιώτη καὶ τὸν Ἀργύρη τῆς Μυλωνοῦς, τοὺς ἔκλει
Τα καλικαντζαράκια
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν ένας τσαγκάρης, που χωρίς να φταίει, έπεσε σε μεγάλη φτώχεια.
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Τα πτερόεντα δώρα»
Ξένος τοῦ κόσμου καὶ τῆς σαρκός, κατῆλθε τὴν παραμονὴν ἀπὸ τὰ ὕψη, συστείλας τὰς πτέρυγας

Σελίδες