Διαβάστε το άρθρο του Αριστειδη Δάγλα στην ert για το νέο του βιβλίο:

“Η ιδέα ενός «πειραματικού» βιβλίου τσέπης, με περιεχόμενο χιουμοριστικό που ορισμένες φορές αγγίζει τα όρια του κυνικού και του δηκτικού, με απασχόλησε κατά καιρούς όταν τύχαινε να βρεθώ μάρτυρας, όπως όλοι μας εξάλλου, σε σκηνές που προκαλούν την προσοχή και ερεθίζουν τη φαντασία. Δηλαδή, μια απλή καθημερινή συζήτηση σε μια λαϊκή αγορά ή ένας διάλογος σε ένα κατάστημα, μπορεί να κρύβουν μέσα τους έναν θησαυρό. Με μια μικρή διαθλαστική προσέγγιση, οι ιστορίες αυτές είναι κάτι παραπάνω από διασκεδαστικές, μιας και όταν θα αναγνωστούν, θα θυμίσουν σε όλους κάτι που και οι ίδιοι έχουν ζήσει έστω με αυτή τη δόση της υπερβολής. Αυτό το είδος της χρονογραφικής κατά κάποιον τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, θεωρώ ότι αν και αρχικά φαντάζει εύπεπτο και «γλαφυρό», στο τέλος αφήνει τη γεύση της στιγμιαίας έστω αναζήτησης της «κανονικότητας», όσο κι αν αυτή ως έννοια είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστεί.

Μετά από οκτώ παιδικά βιβλία, οι Αγκαθωτές Ιστορίες τσέπης είναι ένα εκδοτικό διάλειμμα που έχει τη μορφή του πειράματος. Οι ιστορίες αυτές δεν γράφτηκαν μαζί. Η καθεμιά από αυτές έπαιρνε τη θέση της στο χαρτί, μετά από κάποιο πραγματικό ερέθισμα της καθημερινότητας. Ήταν δηλαδή για μένα, ένα είδος αποταμίευσης «ενισχυμένων» προσωπικών εμπειριών που πάντα ανυπομονούσα να μοιραστώ με τους άλλους. Και βέβαια, η συγγραφή, ακόμα και στο επίπεδο της ερασιτεχνικής ενασχόλησης, απαιτεί συνεχή επαφή με το βιβλίο και παρακολούθηση –όσο γίνεται– της πνευματικής παραγωγής.

Προσωπικά, είχα την τύχη να μεγαλώσω κοντά στα βιβλία. Δεν έχει σημασία το είδος των βιβλίων, αλλά η επαφή που το παιδί αποκτά και το συνοδεύει σε όλη του τη ζωή, καθιστώντας το βιβλίο μόνιμο σύντροφό του. Ο πατέρας μου λοιπόν, αν και μεγάλωσε σε μια εποχή φτώχειας, διωγμών, εξοριών και πολέμων, αν και έζησε στο Μεγανήσι, ένα νησί απομονωμένο χωρίς τις στοιχειώδεις ανέσεις που σήμερα θεωρούμε αυτονόητες, κατόρθωσε να φτιάξει μια σπουδαία βιβλιοθήκη στην οποία κυριαρχούσαν τα βιβλία της αριστερής διανόησης και της λογοτεχνίας των μεγάλων κλασικών, αλλά και των σπουδαίων Ελλήνων της γενιάς του ’30. Έτσι, η επαφή μου με το βιβλίο συνεχίστηκε απρόσκοπτα παίρνοντας τη μορφή της κανονικότητας και βέβαια σήμερα εύχομαι να είχα περισσότερο χρόνο ώστε να διαβάσω όλα αυτά που θεωρώ σημαντικά, αλλά και να παρακολουθήσω τα όσα νέα και αξιόλογα βιβλία κυκλοφορούνται. Το πάθος για το βιβλίο, με χαρά μεγάλη βλέπω ότι το έχουν «κληρονομήσει» και τα παιδιά μου, που αν και μικρά ακόμα μπορώ να πω ότι εξελίσσονται σε βιβλιοφάγους…

Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που δίνετε στις Αγκαθωτές Ιστορίες να τσιμπήσουν τους αναγνώστες μας.

Άριστείδης Δάγλας

Οι Αγκαθωτές ιστορίες τσέπης του Αριστείδη Δάγλα κυκλοφορούν από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη.

Ο Άριστείδης Δάγλας γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στο Μεγανήσι της Λευκάδας. Η ενασχόλησή του με τη διασκευή και τη συγγραφή παραμυθιών έχει τις ρίζες της ακριβώς εκεί: Στο παραμυθένιο σκηνικό του νησιού του και στις υπέροχες διηγήσεις πολλών λαϊκών παραμυθιών από το οικογενειακό του περιβάλλον, μέσα στην εκπληκτική γειτονιά που είχε την τύχη να περάσει τα παιδικά του χρόνια. Βέβαια, πάνω απ’ όλα, πηγή της έμπνευσής του είναι η Αλίκη και ο Λάμπρος, τα δυο του αστέρια που έχει τη χαρά να μεγαλώνει με τη σύζυγό του Ελένη. Στόχος του είναι να φτιάξει μέσα από τα βιβλία του έναν κόσμο ονειρικό, στον οποίο να βρίσκουν καταφύγιο όσοι το έχουν ανάγκη, παρέα με τα παγανά, τα στοιχειά, τις λάμιες και τα ξωτικά.
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούνται επίσης τα βιβλία του Ο Δεκατρής, Η Σταχτομάρω, Τα Παγανά, Αισώπου Παρα-μύθοι, Ο Πεντεκλημάς, Η Χιλιάκριβη και η Λάμια, Ο μύθος του Θησέα και Η Ηλιογέννητη.
Ελπίζει να βρει τον χρόνο να γράψει κι άλλες «αγκαθωτές» ιστορίες, μιας και την περίοδο αυτήν ετοιμάζει την Οδύσσεια, και πολλά παραμύθια χριστουγεννιάτικα, πασχαλινά κ.τ.λ., κ.τ.λ.”

Πηγή: ΕΡΤ Ειδήσεις