Καθόμουν στο διάτρητο μπλε παγκάκι της αίθουσας αναμονής και σκεφτόμουν ότι τέτοιες μέρες, μόνον οι απελπισμένοι, οι γέροι εργένηδες και οι εκ πεποιθήσεως αντικοινωνικοί τύποι συχνάζουν σε  αεροδρόμια και κινηματογράφους. Τι μπορεί άραγε να αναγκάσει έναν φυσιολογικό άνθρωπο να ταξιδέψει παραμονή Χριστουγέννων; Σίγουρα κάποιο ανυπέρβλητο εμπόδιο, κάποιο ζήτημα ζωής ή θανάτου, εκτός πια κι αν είναι πιλότος ή αεροσυνοδός. Κι εγώ, ο Μόδεστος Κατσαρίδης, σας το λέω με πάσα βεβαιότητα, δεν είμαι τίποτα απ’ τα δύο. Αν δε με πιστεύετε, δεν έχετε παρά να δείτε το σουλούπι μου.