Δεν έχει σημασία αν η ομηρική Ιθάκη ταυτιζόταν με την σημερινή, ή αν ήταν το Μεγανήσι ή η Λευκάδα. Δεν στεκόμαστε στο αν η Σχερία ήταν η σημερινή Κέρκυρα ή αν το νησί των Κυκλώπων ήταν η Σικελία.

Για το θέμα αυτό, ο Ερατοσθένης στα 200 π. Χ., έγραφε ότι «όλοι αυτοί οι τόποι είναι πλάσματα της φαντασίας, γι’ αυτό κάθε δοκιμή να εντοπιστούν πάνω στο χάρτη είναι το ίδιο ανόητη, όπως αν γύρευε κανείς να μάθει πώς έλεγαν τον τεχνίτη που έραψε το ασκί, όπου μέσα έκλεισε ο Αίολος τους ανέμους, πριν τους εμπιστευτεί στον Οδυσσέα».

Με το ίδιο σκεπτικό, ο Στράβων είχε γράψει ότι ο σκοπός της Οδύσσειας, όπως κάθε ποίησης, ήταν να ψυχαγωγήσει τους ανθρώπους, όχι να τους κάνει μαθήματα γεωγραφίας…